“Υπάρχει κράτος στη Μανωλάδα;”

“Κύριε Δένδια και κύριε Ρουπακιώτη, οι φραστικές καταδίκες τέτοιων φαινομένων δεν λένε πια τίποτε. Οφείλατε να  ξέρετε ότι εδώ και χρόνια  έχει δημιουργηθεί ένα δουλεμπορικό καθεστώς στη Μανωλάδα. Γιατί από το 2008  έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και εκμετάλλευσης των μεταναστών στη συγκεκριμένη περιοχή. Γιατι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια μεμονωμένα περιστατικά, όπως  συστηματικά τα υποβάθμιζαν εδώ και πολύ καιρό οι υπηρεσίες σας. Γιατί οφείλατε να ξέρατε ότι  αυτό το καθεστώς βαρβαρότητας, δεν θα μπορούσε να ισχύει, αν δεν υπήρχε ανοχή, για να μην πούμε συγκάλυψη  από την τοπική εξουσία, που είναι επιφορτισμένη να ελέγχει και να επιβάλλει το νόμο.” (ηλεκτρονικό ΤΟ ΒΗΜΑ 19/4/2013)

Το κράτος απουσιάζει. “Υπάρχει κράτος στη Μανωλάδα;” Ρωτάει ο δήθεν του Βήματος και οι απλοί πολίτες,  τα φορολογικά υποζύγια που κάθε μέρα δέχονται την βάρβαρη επίθεση στους μισθούς τους, τα εισοδήματα τους, τις επιθέσεις των εγκληματιών, των ληστών και οι διάφοροι άνθρωποι των ΜΜΣ(κοταδισμού) συμφωνούν και επαυξάνουν. Τώρα  ανακάλυψαν το κράτος; Που ήταν τόσα χρόνια; Καθηγητές δέρνονταν στα Πανεπιστήμια! Που ήταν το κράτος; Στην Ελλάδα γίνονται πράγματα και θάματα, μολότοφ, κουκουλοφόροι ρίχνουν “συγκεκριμένα ποσά βίας” και το κράτος απουσιάζει. Μίζα-Απάτη-Λαμογιά ή κάντε ότι θέλετε αρκεί να μας ψηφίζετε ήταν η κυρίαρχη πολιτική. 

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε οι κύριοι και οι κυρίες που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα τραγικά γεγονότα της Μανωλάδας, είναι ότι το Κράτος δεν είναι παρά ένα περίβλημα που απεικονίζει την μορφή και το χρώμα του περιεχομένου του. Η ποιότης του Κράτους δεν είναι άλλη από την ποιότητα των ανθρώπων που μπήκαν στην υπηρεσία του. Ανθρώπους που εμείς διαλέξαμε.  Έκαναν δώρα στον εαυτό τους, φρόντισαν το μέλλον των παιδιών τους και εμείς εξακολουθούμε να τους διαλέγουμε είτε ψηφίζοντας είτε απέχοντας.   Το Κράτος δεν είναι παρά ένας καθρέπτης που μέσα του ο καθένας μας πρέπει πρώτα να δει τον εαυτό του και μετά να χτυπιέται: “Που είναι το κράτος;”.

Τα πραγματικά Κράτη έχουν την ισχύ και την ενέργεια της θέλησης εκείνων που τα δημιούργησαν Το σύγχρονο ελληνικό Κράτος είναι απεικόνιση εκείνων που το χρησιμοποιούν: βαρύ και αδύνατο συγχρόνως, κλυδωνιζόμενο επάνω στις βάσεις του, έρμαιο των σκανδάλων, συγκεντρώνοντας όλες του τις φροντίδες σε σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας, καθοδηγούμενο από απόψεις καθαρά εμποροκρατικές του δούναι και λαβείν. Το ελληνικό Κράτος έχει μεταβληθεί σε "θεία πρόνοια" κάνοντας την κοινωνία εύκολη και βολική σε κάθε είδους αλισβερίσια και σχέσεις. Σήμερα στην Ελλάδα θριαμβεύουν η εξασφάλιση, η αγαθοεργία, γλυκύτης, ελεημοσύνη και πάνω από όλα το βόλεμα.

Το Κράτος δεν πρέπει να είναι "θεία πρόνοια", αλλά εξουσία. Μία εξουσία, καθαρή, δίκαια, αμερόληπτη που καθορίζει τους στόχους, που αποκτά τα μέσα για την επίτευξή τους και κάνει τις τομές.

Το Κράτος πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον λαό, με την ανεμπόδιστη και χωρίς στεγανά κυκλοφορία των επίλεκτων μέσα από τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να κρατά τα ινία του λαού και συνάμα να τον βοηθά να διακρίνει τα αιώνια ένστικτα τα οποία μιλούν μέσα του.

Κράτος άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κράτος καθοδηγούμενο κατ΄ουσίαν από οικονομικές, χρηματικές ή κοινωνικές φροντίδες δεν είναι κράτος, αλλά ένας συνεταιρισμός, ευπαθής και ευάλωτος, εμπόρων. Από την στιγμή που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική (όπως άλλωστε προσπαθούν να τους κάνουν να πιστέψουν) δεν είναι παρά θέμα τεχνικής, δημοσίων σχέσεων, Madison Avenue,  ή μεροκάματου περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σ' αυτόν τον τομέα μόνο. Με όλο το βάρος τους (το βάρος της μάζας) επηρεάζουν τις αποφάσεις των "ηγετών", οι οποίοι με την σειρά τους παρασύρονται στη φυγή προς το πουθενά και το τίποτα του κοινωνικού και "θειοπρονοητικού" τομέα μια τάση την πρωτοβουλία της οποίας πήραν από συγκυρία ή δημαγωγία,”Αλλαγή” “Εκσυγχρονισμός” “Λεφτά υπάρχουν!”,  “κατάργηση του μνημονίου”και που θα είναι πάντοτε η αιτία του χαμού τους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άλλους που είναι στην αντιπολίτευση , οι οποίοι δεν έχουν να ζητάνε πάντα περισσότερα!