Ένα ανέκδοτο: ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ

Να ερευνούν,

να σκέφτονται,

να ρωτάνε,

 να συζητούν

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ

Αυτό διάβασε ο μαθητής Μανωλιό και σκέφτηκε; Να επί τέλους η ευκαιρία να ρωτήσω κάτι που με απασχολεί για καιρό. Δεν φοβάμαι πλέον. Αφού το γράφει η ΕΛΜΕ έτσι θα είναι.

Μία  μέρα λοιπόν  στην τάξη η καθηγήτρια του με στόμφο, με  αέρα που τις έδιναν τα 40 χρόνια αριστερόστροφης σάχλας και ύφος ιστρουχτορα σε ΚΟΒΑ ή κοινοβίου τύπου βίλα Αμαλία κατακεραύνωνε το φασισμό

Σε οίστρο, με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα, τις αξύριστες μασχάλες της να ιδρώνουν έριχνε την σοφία της.

Ο φασισμός έκανε εκείνο, έκανε τούτο, έκανε το άλλο, είναι κατάρα, είναι αρρώστια, είναι κακό σπυρί, είναι ρατσισμός, εθνικισμός κλπ, κλπ..

Αφού έφτασε στην κορύφωση, ηρέμησε σίγουρη ότι είχε κάνει την δουλειά που της είχαν αναθέσει και την είχε κάνει καλά, στράφηκε  στην σιωπηλή τάξη και ρώτησε αν υπάρχει κάποια ερώτηση.

Δειλά, δειλά το Μανωλιό σήκωσε το  χέρι του.

Καθηγήτρια: Ορίστε Μανωλιό

Μανωλιό: Κυρία όλα όσα είπατε για τον φασισμό τα κατάλαβα. Έχω όμως μία απορία.

Καθηγήτρια(με γλυκερό ύφος): Πες μου Μανωλιό.

Μανωλιό: Γιατί ο παππούς  μου κάθε τόσο λέει ότι: το ΚΚΕ είναι το κόμμα του αίματος και της προδοσίας και ότι ο κομμουνισμός και αριστερά είναι αρρώστιες που καταστρέφουν την Ελλάδα.

Η καθηγήτρια τα έχασε προς στιγμήν, αλλά γρήγορα τα βρήκε και με στόμφο απάντησε.

Καθηγήτρια: Μανωλιό θα σου απαντήσω στο επόμενο μάθημα..

Στο επόμενο μάθημα η καθηγήτρια τον χαβά της περί φασισμού και φυσικά κλείνει τον μονόλογο με το τυπικό και δημοκρατικό: Κάποια ερώτηση; Το Λενιώ σηκώνει το χέρι.

Καθηγήτρια: ορίστε Λενιώ πια είναι η ερώτηση; Δεν πιστεύω να επαναλάβεις την βλακώδη ερώτηση του Μανωλιό.

Λενιώ: Όχι κύρια! Θέλω να ρωτήσω: γιατί το Μανωλιό έφαγε πέντε μέρες αποβολή;

Τα παραπάνω είναι μία φανταστική ιστορία. Μη νομίζετε όμως ότι απέχει από την πραγματικότητα..