Απο τον Αμερικανο πρεσβη Πιουριφόι στον Λόντερ

Απο τον Πιουριφόι στον Λόντερ

Εποχή Πιουριφόι, του περιβόητου Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα την δεκαετία του ΄50, μας θύμισε ο κ. Λόντερ, επικεφαλής  του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου (World Jewish Congress).  Ο Πιουριφόι, ήταν ο άνθρωπος – σύμβολο της μετεμφυλιακής αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα. Ο πρέσβης της Ουάσιγκτον στην Αθήνα στη δεκαετία του 1950, που παρενέβαινε στα εσωτερικά της χώρας σαν να ήταν υποθέσεις του Κεντάκι – αν και μάλλον με το Κεντάκι δεν θα τολμούσε να φέρεται έτσι γιατί θα τον έβαζαν στη θέση του- συναντούσε πρωθυπουργούς και βασιλείς στα γραφεία τους φορώντας κοντομάνικα, έκανε τις πιο απίθανες δηλώσεις με την λογική ανθύπατου και προκαλούσε όχι μόνον το δημόσιο αίσθημα, αλλά ακόμα και την πολιτική τάξη που την έφερνε κάθε δεύτερη μέρα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Τι μας είπε ο πολύς κύριος Λόντερ ; πως η Ελλάδα, όπου αιώνες τώρα υπάρχει δημοκρατία, "θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα, θέτοντας εκτός νόμου κάτι, όπως η Χρυσή Αυγή". Ότι πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Ο κύριος αυτός με λίγα λόγια χώρισε τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα).

Και καλά ο κ. Λόντερ. Είναι προκλητικός, απαράδεκτος και κάνει την δουλειά του. Υπάρχει Ελληνική Δημοκρατία; Υπάρχουν θεσμικοί εκπρόσωποί της; Υπάρχει Έλληνας Πρωθυπουργός να του απαντήσει υπερασπιζόμενος την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων; Που είναι ο schooligan Τσίπρας; Που είναι ο Καμμένος;  Η σ. Παπαρήγα έκανε την πάπια αυτή και αν θα έπρεπε να θυμάται την εποχή Πιουριφόι. Όλοι αυτοί, τρομάρα τους,  πιπιλάνε την καραμέλα της  “εθνική αξιορέπειας”, της "εθνικής ανεξαρτησίας" αλλά μπροστά στο κύριο Λόντερ γίνανε χαμηλοί, υποτακτικοί, χατζηαβάτηδες: “χωμά γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου”.

Τι θα έπρεπε να πουν; Τι θα έπρεπε να απαντήσουν; Αυτό που εκτιμούμε ότι θα απαντούσε ο κάθε αξιοπρεπής Έλληνας ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων: ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη χώρα που οι πολίτες της είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιους και γιατί θα εκλέξουν και πως θα κυβερνηθούν... 

Είναι βέβαιο ότι ο κ. Λόντερ αγνοεί το όνομα Πιουριφόι και τους πολύ ηχηρούς  συμβολισμούς του. Δεν έχει ασφαλώς και κανένα λόγο και πολύ περισσότερο καμία υποχρέωση να το γνωρίζει. Όμως η άγνοια δεν του δίνει και το δικαίωμα να τον αντιγράφει και να τον φέρνει στον… 21ο αιώνα.

Για το τι ήταν ο Πιουριφόι και πως συμπεριφερόταν θα μεταφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα από το σημαντικό ιστορικό αφήγημα του Σπύρου Λιναρδάτου: “Από τον Εμφύλιο στη Χούντα (εκδόσεις Παπαζήση). Μάιος 1951, γεγονότα με συνέχεια ως τη χούντα των συνταγματαρχών...”

                                                     

Ξεσπάει κίνημα ​ 30-31 Μαΐου ​ των αξιωματικών του ΙΔΕΑ το οποίο καταστέλλεται... Μία ημέρα προηγουμένως παραιτείται ο Αρχιστράτηγος Παπάγος... Στις 6 Αυγούστου ανακοινώνει την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού (διάδοχοι η ΕΡΕ και η ΝΔ).

Ο Πιουριφόι βρίσκεται στην Αμερική. Γυρίζει εσπευσμένα, δεν του αρέσει η παραίτηση Παπάγου...

                                                     

Ο Σπύρος Λιναρδάτος γράφει:

                                                     

“Ο Πρεσβευτής φτάνει στην Αθήνα τα χαράματα της 2ας Ιουνίου. Το ίδιο πρωί επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό (Σοφοκλή Βενιζέλο) στο Πολιτικό Γραφείο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται την άλλη μέρα στις εφημερίδες παρουσιάζουν τον Πιουριφόι, χωρίς σακάκι, με κοντομάνικο πουκάμισο, καθισμένο σε μια πολυθρόνα απέναντι στον Πρωθυπουργό, να κουνάει επιτιμητικά το χέρι του προς τον Βενιζέλο που τον κοιτάζει με μάτια έκπληκτου και τρομαγμένου μαθητή”.